• Rouwverwerking / traumaverwerking

    Rouwverwerking.

    In de meest ruime zin van het woord zou je kunnen zeggen dat rouwverwerking is: verdriet verwerken dat je hebt door het verlies van iets of iemand die je dierbaar was (of is).                                                                                                                                                                                                         Vaak is dat een werkelijk bestaand persoon (een ouder of een kind), maar je kunt ook rouwen om iets wat je in je leven van jezelf bent kwijtgeraakt. Je rouwt bijvoorbeeld om die jeugd die je niet hebt gehad, omdat je al zo jong voor je ouders moest zorgen.                          Misschien is een deel van je jeugd van je afgenomen door je (strenge) opvoeding of je gewelddadige vader. Allemaal dingen waardoor je je niet meer normaal als kind kon gedragen, waardoor je je anders bent gaan gedragen en waardoor je nu nog steeds een gemis voelt.

    Wat heb je nodig?

    De kunst is dat jij zelf bepaalt welke richting je op wilt. Jij mag jezelf toestaan om te rouwen om je overleden moeder of je gebroken jeugd, ook al is dat misschien al twintig jaar of langer geleden. Wellicht kom je er na de opvoeding van je eigen kinderen pas achter wat jouw ouders voor je betekend hebben en dat je door je eigen drukke leven nooit bent toegekomen aan rouwen/verwerken.  Niemand anders kan inschatten wat dat voor jou betekent.

    Wij kunnen je helpen.

    Wij willen en kunnen je helpen in het verwerken van je verdriet. Dat doen we door je te helpen manieren te vinden om anders om te gaan met de dingen die je meegemaakt hebt. We geven je alle ruimte om (weer) degene te worden die je wilt zijn; om jezelf terug te vinden. Of zoals sommige mensen zeggen: worden zoals God mij bedoeld heeft.

    Je bent welkom!

     

    Traumaverwerking

    Veel mensen zijn in de veronderstelling dat “een trauma” iets buitensporig heftigs moet zijn.

    Dat je bijvoorbeeld een oorlog meegemaakt moet hebben of misbruikt moet zijn om van een trauma te kunnen spreken.
    Bovenstaande is zeker waar, maar er is meer over te zeggen.

    Mensen lopen vaak trauma’s op in het gewone dagelijkse leven.
    Dat kan zijn doordat ze te lang blijven werken voor dat bedrijf waar ze dagelijks met tegenzin werken, of waar ze zich onveilig / bedreigd voelen.
    Het kan ook zijn dat je nooit hebt kunnen rouwen om het verlies van je geliefde (vader, moeder, kind enz), omdat je er destijds niet toe in staat was. Dat kan zich alsnog als een traumatische gebeurtenis manifesteren.

    Meestal gaat zo’n psychotrauma spelen als je normale afweersysteem alles niet meer kan verwerken. Door lichamelijke klachten – vaak gecombineerd met stress – is het moeilijk om je leven op de rit te houden. Soms wordt de hoeveelheid aan werk en gebeurtenissen per dag je gewoon te veel.
    Ook dan is het goed om hulp in te roepen en – al dan niet via de huisarts – je aan te melden bij een therapeut.
    Je kunt op die manier alles op een rij zetten en inzicht krijgen in hoe je het anders aan kunt pakken, zodat je weer gerust verder kunt leven.
    Verschillende gesprekken en therapeutische interventies zijn daar goed voor.

    Wij staan hierbij graag tot je beschikking.